İbn Arabi ve İbn Rabbani felsefeleri, Seyru Süluğun farklı aşamalarında mümkündür.
İnsan-ı Kamil, yukarıya yani en üst makam-mertebelerine varıp da yani ahadiyetül cemde, ama makamına varınca der ki "varlık sadece ALLAHtır"
Daha sonra la taayyün, taayyünü evvel, taayyünü Sani, melekut - ruhlar alemi, misal alemi, şehadet alemi derken tam tecelli ile inip, göreve Vahdeti Şuhud olarak atanır, irşad göreviyle. O dem ki, artık Vahdeti Vücud bilinciyle şehadet aleminde iş tutar.
Vahdeti Vücud, her şey Allahın gölgesi, yansıması... Sadece Allah var... der. Vahdeti Şuhud ise Allah var bir de yaratılmışlar var... der...
Her ikisi de farklı yerlerden, farklı bilinçle değerlendirmiş.
Vahdeti Vücud bilinciyle, Vahdeti Şuhud nazarıyla değerlendirmeliyiz.
Y. Ç. A.
留言